Za cel badawczy artykułu postawiono wykazanie, że w zakresie problematyki uzyskiwania przez Krajową Administrację Skarbową danych o wystawionych receptach w celu wyliczenia na ich podstawie liczby świadczeń udzielonych przez dany podmiot leczniczy równowaga pomiędzy prywatnością pacjenta a interesem publicznoprawnym jest naruszona. Nie można bowiem uznać, iż działalność analityczna KAS mająca na celu kontrolowanie przestrzegania przez lekarzy świadczących odpłatne usługi medyczne rzetelnego rozliczania się z uzyskiwanych dochodów jest okolicznością uzasadniającą pozyskiwanie informacji objętych tajemnicą lekarską. Tajemnica lekarska odnosi się bowiem zarówno do informacji mających związek z diagnozą i leczeniem pacjenta, jak i do informacji niemających takiego związku (w omawianym przypadku to numer PESEL pacjenta oraz liczba wystawionych na jego rzecz recept). Już sama informacja o fakcie korzystania z usług medycznych lekarza danej specjalności może zostać uznana za sprzeczną z interesem osobistym czy gospodarczym określonej osoby czy też po prostu z jakiegoś względu dla niej wstydliwą, którą chciałaby zachować w sferze swojej prywatności. Przy przygotowaniu pracy wykorzystano metodę formalno- dogmatyczną, która jako podstawowa dla badań prawniczych posłużyła do egzegezy i interpretacji aktów prawnych.