Autorka artykułu omawia ewolucję i współczesne rozumienie pojęcia „pozbawienie zdolności płodzenia” w kontekście art. 156 § 1 pkt. 1 Kodeksu karnego. Wskazuje historyczne ujęcia tego terminu oraz podkreśla, że w świetle rozwoju medycyny i obowiązujących regulacji prawnych – w tym ustawy o leczeniu niepłodności – należy uwzględniać aktualną wiedzę medyczną. Główna teza sprowadza się do wniosku, że pozbawieniem zdolności płodzenia nie jest sytuacja, gdy mimo utraty możliwości zapłodnienia drogą „naturalną”, zachowana jest zdolność do posiadania biologicznego potomstwa przy zastosowaniu nowoczesnych metod prokreacji. Artykuł zawiera polemikę z rozpowszechnionymi dotychczas w doktrynie poglądami, uznającymi za „pozbawienie zdolności płodzenia” również utratę zdolności do odbycia stosunku płciowego, odbycia porodu drogami natury czy wykarmienia dziecka, wskazując, że są one nieadekwatne w świetle aktualnej wiedzy medycznej. Podkreśla, że jedynie doprowadzenie do stanu faktycznej bezpłodności, czyli braku jakiejkolwiek szansy na posiadanie biologicznego potomstwa, wypełnia znamiona ciężkiego uszczerbku na zdrowiu w postaci pozbawienia człowieka zdolności płodzenia - przewidzianego w art. 156 § 1 pkt 1 KK.