Artykuł stanowi studium przypadku. Jego przedmiotem jest sprawa rozpoznana przez OSL w Warszawie, tj. w postępowaniu typu dyscyplinarnego, niemniej omówiony przypadek może być interesujący również z perspektywy odpowiedzialności cywilnej i karnej. Istotą sprawy było niestaranne wykonanie zabiegu kosmetycznego („odmładzanie skóry”) metodą tzw. termolizy frakcyjnej, przy użyciu wyspecjalizowanego urządzenia zwanego laserem frakcyjnym. Skutkiem tego było poparzenie skóry na dekolcie pacjentki, a następnie zbliznowacenie ran, stanowiące poważną i nieodwracalna szkodę zdrowotną o wymiarze estetycznym (zeszpecenie) i funkcjonalnym (ograniczenie ruchomości rąk i głowy). Artykuł obszernie referuje sam stan faktyczny oraz ogólne założenia i zasady użycia laserów w medycynie kosmetycznej, które są materią obcą prawnikom, a w większości również osobom wykonującym zawody medyczne. Główne zagadnienia normatywne podjęte w artykule to (1.) niejasny status zabiegów czysto kosmetycznych, wynikający z braku szczegółowych warunków ich dopuszczalności w polskim prawie stanowionym, (2.) praktyka ustalania i dowodzenia powiązań kauzalnych z uwzględnieniem konkurujących „teorii” związku przyczynowego oraz (3.) pojęcie niestaranności (nieostrożności) rozumianej jako naruszenie reguł właściwego postępowania oraz ustalanie treści tych reguł w wypadkach, gdy nie zostały one wyraźnie zadeklarowane w medycznej literaturze naukowej ani dydaktycznej.